Historia uregulowań prawnych dotyczących oświadczeń majątkowych sięga roku 1992. Wówczas, w ustawie z dnia 5 czerwca 1992 roku o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. 1992 nr 56 poz. 274) pojawił się obowiązek składania oświadczeń majątkowych przez senatorów, posłów, osoby zajmujące państwowe stanowiska kierownicze, osoby wchodzące w skład organów gminy, a także pracowników urzędów państwowych oraz pracowników samorządowych. Jednak w tamtym stanie prawnym obowiązek ten nie obejmował osób zajmujących stanowiska na najwyższych szczeblach władzy.
Nowa ustawa, tj. wówczas ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, uregulowała kwestię składania oświadczeń przez osoby na najwyższych stanowiskach w państwie (tekst jednolity Dz. U. 2019 poz. 2399). W tym akcie prawnym znalazły się zapisy mające na celu przeciwdziałanie korupcji i wzajemnym negatywnym przenikaniom się sfery władzy publicznej i szeroko pojętego biznesu.
Wspomniana ustawa do dzisiaj stanowi akt prawny, który najobszerniej opisuje kwestie samych oświadczeń, ale regulacje dotyczące oświadczeń majątkowych i obowiązku ich składania są zawarte w wielu aktach prawnych dotyczących różnych grup bądź sektorów publicznych. Cel tych regulacji jest ten sam. Jest nim utrzymanie przejrzystości i zapobieganie patologiom na styku władza-biznes. Jednocześnie te regulacje zakładają różny zakres informacji jaki należy obowiązkowo umieścić w oświadczeniu majątkowym oraz ograniczenia dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej. Różnice dotyczą także terminów składania oświadczeń oraz wzorów ich formularzy.
